‘Bij ons thuis stonden er altijd verfblikken in de tuin en lagen de tennisnetten onder het bed’, herinnert LAQUE-directeur Mathieu de Rooij zich het prille begin van zijn vaders verfspuitcarrière. Hij blikt terug op de afgelopen vier decennia: hoe groeide de tennisbaanspuiterij in ruim veertig jaar uit tot het bekende LAQUE langs de A4?

Jaren ‘80

‘Eind jaren ‘70 werden hardcourt Mateco-tennisbanen populair in Nederland. De producent vroeg mijn vader om die te spuiten, en in 1980 startte hij Applicatiebedrijf Ton de Rooij. In de herfst- en wintermaanden bleef hij bij zijn oude vak: schilderwerk en muren spuiten. Op zaterdagen en in de schoolvakanties ging ik als jong ventje mee. Dan hielp ik met belijnen en reed ik verfblikken rond op een karretje. Later ging ik ook brommers en fietsen spuiten voor klasgenootjes.’

Jaren ’90 en ‘00

‘Steeds vaker kreeg mijn vader de vraag of hij ook meubels of keukenkastjes kon lakken. Om aan die vraag te voldoen, bouwde hij in een loods een spuitcabine van houten platen en een paar zeilen. Al snel stond de gemeente op de stoep: waar zijn vergunning was. In 1990 bouwde hij een professionele spuitcabine. Maar met de tennisbanen erbij kreeg hij het in de zomermaanden te druk voor keukenkastjes. Hiervoor nam hij personeel aan, en zo groeide zijn onderneming. En in 2004 verhuisden we naar een gloednieuw pand met twee nieuwe spuitcabines.’

Jaren ‘10

‘In 2013 ging mijn vader met pensioen en nam ik het stokje van hem over. We behielden de naam Ton de Rooij Verf-Spuiterijen en de website spuitallesbehalveautos.nl. Want iedereen kende ons als de spuiterij die alles behalve auto’s spuit. Pas na een aantal jaar ontstond bij mij het idee om onze marketing op te frissen. Veel mailtjes begonnen nog steeds met ‘Beste Ton’, en ik wilde een bredere markt aanspreken. Op een ochtend fietste ik met mijn dochter langs de zaak en vroeg ze: ‘Pap, waarom staat opa’s naam daar eigenlijk? Jij bent nu toch de baas?’ Op dat moment besloot ik het roer om te gooien.’